Budowanie związku z partnerem opiekującym się dziećmi nie należy do łatwych rzeczy, zwłaszcza gdy nie darzą Cię one szczególną sympatią. Podpowiadamy, jak się zachowywać, jeśli dzieci partnera Cię nie akceptują!
Jeśli nagle wkraczasz w życie dziecka i spędzasz z nim cały czas, to wiedz, że postępujesz z nim nieuczciwie. Dziecko musi się do Ciebie przyzwyczaić. Ułatwisz mu to zadanie, wkraczając w jego życie za pośrednictwem neutralnych sytuacji, na przykład gdzieś poza domem partnera. Na początek dobre będzie kino lub zoo, bo takie miejsce obniży poziom napięcia, jakie towarzyszy nowej sytuacji. Stopniowo poświęcaj dziecku więcej czasu, opowiadaj mu kim jesteś i zadawaj pytania. Tylko w taki sposób przezwyciężysz naturalną niechęć ze strony pociech Twojego partnera.
Stając się członkiem nowej rodziny, musisz zaakceptować panujące w niej reguły, a nie ustalać swoje. Z czasem będziesz mógł (mogła) zaproponować coś nowego, ale wszystko trzeba robić rozważnie – z myślą o swoim ukochanym (swojej ukochanej) i dziecku. Nie próbuj robić wszystkiego wedle własnego widzimisię, w przeciwnym razie niechęć przerodzi się w zaciętą wrogość. Nie podoba Ci się sposób, w jaki prane są ubrania lub myte naczynia? Trudno. Trzeba to przełknąć. Przynajmniej na początkowym etapie. Nie to jest chyba najważniejsze w relacjach między członkami Twojej nowej rodziny.
Przed przeprowadzką do nowego domu dzieci miały nieograniczony dostęp do Twojego partnera. Bardzo ważne jest to, by zachowały ze swoim biologicznym rodzicem te osobiste relacje. Od czasu do czasu daj im ku temu sposobność. Wyjdź na spacer lub spotkaj się ze znajomymi, żeby dać dzieciom czas na swobodne obcowanie z rodzicem.
To naturalne, że dziecko odczuwa zazdrość względem nowego partnera swojej mamy czy swojego taty. „Nie jesteś moim tatą” czy „nie jesteś moją mamą” – to chyba jedne z najczęstszych zdań, jakie usłyszysz z ust dziecka partnera. Nie poddawaj się, słysząc tego typu twierdzenia. Jak już powiedzieliśmy, nie od razu Kraków zbudowano – relacje z dziećmi partnera wymagają cierpliwości i czasu.
Próby bycia kolegą czy koleżanką dziecka koniec końców Cię zmęczą i nadwerężą Twój portfel. Nie można być ciągle wesołym i nakręconym! Bądź sobą. Dzieci chcą przecież wiedzieć, jaki (jaka) jesteś naprawdę. W którymś momencie maska superbohatera i tak opadnie.
Nawet jeśli drugi biologiczny rodzic dziecka budzi Twoją niechęć – nie do Ciebie należy snucie na ten temat rozważań! Dzieci mają pełne prawo do tego, by mówić o swoim biologicznym ojcu czy biologicznej matce bez jakichkolwiek zgryźliwych komentarzy z Twojej strony, nawet jeśli masz w tym pełne wsparcie swojego partnera. Tym na pewno nie zyskasz sobie sympatii dziecka!
Niech dzieci same zadecydują, jakie będziesz zajmować miejsce w ich życiu. Nie staraj się na siłę zastępować im biologicznego rodzica. Najlepszy rodzaj relacji w danym przypadku to relacje, które rozwijają się w naturalnym tempie, a nie te, którym Ty będziesz nadawać tempo.
Zdjęcie główne: Juliane Liebermann/unsplash.com
