Jest wiele tytułów, które zostały okrzyknięte najgorszymi, zarówno przez krytyków filmowych, jak i zwykłych widzów. Niektóre z nich miały fatalną fabułę lub grę aktorską, ale przeszły do historii kultury. Stanowią więc klasykę, którą warto znać.
Klasyk wśród klasyków najgorszych filmów. Prawdopodobnie najpopularniejszy poznaniak za oceanem był reżyserem, scenarzystą oraz zagrał główną rolę w “The Room”. Kompletnie nielogiczna fabuła połączona z nienaturalnymi dialogami okazała się niezwykle ciekawym połączeniem. Mimo że po “The Room” nie powinniśmy spodziewać się wybitnych wartości artystycznych, to pokraczność historii i aktorów może być zabawna. Złośliwi wskazują, że wręcz brawurowy dramat Tommy’ego Wiseau mógł być albo sposobem na pranie brudnych pieniędzy, albo niezrozumiałym jeszcze środkiem wyrazu artystycznego.
Żeby być dokładnym, należałoby wymienić wszystkie części filmu “Oszukać przeznaczenie”, a było ich aż pięć. Powstawały w latach 2000-2011. Od czasu do czasu można słyszeć pogłoski o powstawaniu szóstej części. Produkcja chwalona jest za nowatorskie podejście do śmierci w horrorach. Śmierć jest zrządzeniem losu czy też właśnie przeznaczeniem, nie jest spersonifikowana. Ten horror czy raczej thriller nie jest szanowany przez krytyków za słabą grę aktorską i piramidalnie niemożliwe sposoby śmierci. Jednak seria “Oszukać przeznaczenie” zawsze stawała się hitem kasowym.
Komedia krytykowana za nadmierny wulgaryzm i wydźwięk pseudofilozoficzny. Przyszłość ma być miejscem, w którym wiedza została wyparta przez popularność, a ludzie nie są zdolni do wykonywania podstawowych zadań intelektualnych. Mimo że produkcja nie należy do wybitnych, fabuła jest bardzo przewidywalna, a gra aktorów i scenografia przeciętna, to wizja świata za 500 lat może być dla nas źródłem pustego śmiechu.
Prawdopodobnie najzabawniejszy film typu kaijū, jaki zobaczycie. Czternasta produkcja o Godzilli okazała się najgorszą częścią serii. Groteskowe w dzisiejszych czasach efekty specjalne połączone z de facto znaną fabułą sprawiają, że “Godzilla” kontra “Mechagodzilla”, jest jednym z najgorszych filmów wszechczasów. Jednocześnie pojedynek Godzilli z potworem przesłanym przez kosmitów, by uratować Japonię przed zagładą, wielu przypomina czasy młodości, kiedy film robił duże wrażenie. Ciekawe czy za kilkadziesiąt lat też będziemy się śmiać z dzisiejszych filmów naukowo-fantastycznych?
Jedyna bajka na liście. Jest przedmiotem krytyki przez treści nieodpowiednie dla dzieci związane z siermiężnym humorem. Wielu osobom przeszkadzają przerysowani aktorzy, którzy próbują być „bardziej anonimowani” od postaci z bajki “Scooby-Doo”. Czego jednak można spodziewać się po filmie dla dzieci? Warto wspomnieć o dobrze zagranej roli przez Matthewa Lillarda, który autentycznie zagrał postać Kudłatego.
Bohaterem tego filmu z 2009 roku w reżyserii Toma Sixa jest dr Heiter, który przeprowadza operację w wyniku której dochodzi do połączenia trzech różnych osób w nową istotę z z jednym układem pokarmowym. Holenderski horror jest według wielu krytyków trudny w odbiorze, obrzydzający oraz niespójny fabularnie i medycznie.
Prawdopodobnie jedyna produkcja na liście stworzona przez cenionego reżysera. Według krytyków Nicole Kidman i Robert Pattinson wyróżniają się pozytywnie w “Królowej pustyni”. Wydaje się, że połączenie stylu Wernera Herzoga z hollywoodzką obsadą nie było najlepszym pomysłem. Mimo że produkcja jest bardzo dobrze zamontowana a fabuła kompletna, to produkcja jest oceniana zarówno przez pryzmat przebojowości produkcji Hollywood, jak i złożoności Wernera Herzoga. Królowa pustyni nie jest ani przebojowa, ani złożona. Jest natomiast ciekawym filmem fabularnym, ze znaną obsadą.
Fot. Josh Brasted/Getty Images Entertainment/Getty Images
