Artykuł sponsorowany
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść artykułu i osobiste poglądy autora.
Język francuski można kochać lub nienawidzić i faktycznie wśród ludzi z całego świata znajdziemy zarówno prawdziwych miłośników francuskiego, jak i jego przeciwników. Jedni twierdzą, że Francuzi przywiązują zbyt dużą wagę do detali, są archaiczni i skostniali w swojej tradycji; inni odpowiadają na te zarzuty, tłumacząc, że właśnie tradycja czyni język szlachetnym i niepodatnym na wpływy innych języków — mowa tu zwłaszcza o języku angielskim. Jak jest naprawdę?
Masz kontakt z językiem francuskim z uwagi na prowadzoną działalność zawodową? Zależy Ci na zbudowaniu udanych relacji biznesowych opartych na sprawnej komunikacji? Pomogą Ci w tym profesjonaliści oferujący tłumaczenia z języka francuskiego, dzięki którym żaden dokument nie będzie stanowił dla Ciebie zagadki.
Na początek warto poznać historię języka, ponieważ pozwoli to lepiej zrozumieć jego specyfikę. Oczywiście nie będziemy zagłębiać się we wszystkie szczegóły, sięgniemy jedynie do podstawowej wiedzy.
Język francuski należy do rodziny języków romańskich, wśród których znajduje się także język włoski, hiszpański, portugalski i rumuński. Cała ta grupa wywodzi się z języka łacińskiego, który należy z kolei do rodziny języków indoeuropejskich. Na mowę i pismo wpływ miał początkowo język celtycki, którym posługiwali się Galowie. Nie mieli oni jednak własnego alfabetu i wykorzystywali alfabet grecki oraz lepontyjski. Później Galię podbiło Cesarstwo Rzymskie i to oni wprowadzili łacinę do kraju, kładąc tym samym podwaliny dla dzisiejszego języka francuskiego. Starofrancuski budował się powoli, był to proces zachodzący w czasie najazdów plemion germańskich oraz podbojów Franków. Język ugruntował się w okresie pełnego średniowiecza (X w.) i ewoluował przez wieki aż do współczesności.
Gramatyka języka francuskiego jest bardzo złożona, ale czy trudna? To zależy od poziomu zaawansowania nauki języka oraz oczywiście umiejętności. Czasów jest dużo więcej niż w języku polskim, warto jednak podkreślić, że charakteryzują się tym wszystkie języki romańskie. W języku francuskim istnieje także tzw. tryb łączący, który dla nas Polaków jest najbardziej problematyczny. Pozostałe kwestie, takie jak tryb warunkowy czy rozkazujący, działają na mniej więcej takich samych zasadach co w języku polskim.
Czasy dzielą się na: przeszły, teraźniejszy i przyszły, a dzielą się na:
Ponadto mamy konstrukcje subjonctif, nazywane trybami łączącymi, których używa się w określonych sytuacjach, chcąc wyrazić subiektywną opinię, np. wątpliwość lub życzenie. Te struktury również dzielą się na płaszczyzny czasowe, stąd:
Tryb rozkazujący nazywa się po francusku l’impératif, a tryby warunkowe to les conditonnels i jest ich dwa:
Ucząc się języka francuskiego, należy pamiętać o rodzajnikach, których w języku polskim nie ma, zaś we francuskim są obowiązkowe. Rodzajniki nieokreślone un, une, des używa się przy rzeczownikach nieznanych lub niewspominanych wcześniej przez rozmówcę, rozumianych także jako jedną rzecz z wielu, np. un garçon – (jakiś) chłopak. Rodzajniki określone le, la, les wskazują na rzeczowniki określone, czyli znane rozmówcy albo przy okazji ogólnych stwierdzeń, np. les fruits sont sains – owoce są zdrowe.
Jeśli chodzi o słownictwo, to francuski bywa naprawdę intuicyjny, dlatego że wiele słów kojarzymy z językiem angielskim czy polskim, np. la tradition, la maman. Dzieje się tak, ponieważ w dalekiej przeszłości zarówno język francuski miał wpływ na angielski, jak i angielski na francuski — jest to oczywiście duże uproszczenie i należałoby zgłębić tajniki historii, aby zrozumieć pewne przemiany.
Ponadto w językoznawstwie występuje zjawisko zapożyczenia, które jest niekontrolowane i nawet francuzi mają w swoim słowniku kilka anglicyzmów, np. un hobby, un lunch, un e-mail, le jogging. Obywatele Francji wydają się być jednak dość hermetyczni i starają się nie dopuszczać do „zaśmiecenia” swojego ojczystego języka, dlatego nie zawsze możemy być pewni, że angielskie słówko wykorzystane w rozmowie z Francuzem spotka się aprobatą lub zrozumieniem. Świetnym przykładem jest angielski wyraz computer, który z łatwością wszedł do języka polskiego, ale do francuskiego już nie. Francuzi na komputer mają swój własny termin: l’ordinateur. Dobór słów na podstawie skojarzeń może prowadzić też do małych nieporozumień, czego dowodzi francuski wyraz rouge [ruż] oznaczający kolor czerwony, a nie różowy. Tak zwanych false friends (w dokładnym tłumaczeniu „fałszywi przyjaciele”) jest dużo więcej, do najpopularniejszych zaliczamy: un divan (tapczan, wersalka), ordinaire (zwyczajny, a nie ordynarny), zaś polski parasol w języku francuskim ma dwie formy: un parasol – parasol przeciwsłoneczny oraz un parapluie – parasol przeciwdeszczowy.
Kolejną kwestią burzącą nieco krew w żyłach jest prawidłowe czytanie bądź wypowiadanie francuskich słów. W języku francuskim mamy do czynienia z licznymi zbitkami głosek, a konkretnie samogłosek, które w wymowie redukują się do jednej, np. w wyrazie gâteau, którego wymowa brzmi [gato]. Widzimy tutaj jedną z zasad, która mówi, że zbitkę -eau wymawia się jak „o”. Takich zasad jest dużo więcej!
Tym, co z pewnością warto zapamiętać jest to, że „h” w języku francuskim jest nieme, dlatego znane nam słówko hôtel brzmi [otel], a huit, czyli osiem, wypowiadamy [łit]. Ponadto trzeba dobrze opanować literkę „e”, która również często pozostaje niema. Dzieje się tak m.in. w wyrazach zakończonych na tę samogłoskę, dlatego wyraz côte wymawiamy [kot] – przy okazji polski kot to po francusku un chat. Uwaga na „e” akcentowane! Słówka zakończone na „é” nie tracą go w wygłosie, dlatego salé wymawiamy [sale] a nie [sal].
Zasad dotyczących artykulacji jest rzecz jasna dużo więcej, ale te wymienione powyżej są najbardziej zauważalne i pomocne zwłaszcza w początkowej fazie nauki języka francuskiego.
Jak widać, język francuski ma swoje blaski i cienie, a na pytanie, czy jest to język trudny, czy łatwy każdy powinien odpowiedzieć sobie sam. Niewątpliwie jest to język dość skomplikowany na płaszczyźnie gramatycznej — ilość czasów i trybów może przytłoczyć nawet najbardziej zapalonego ucznia. Ortografia i wymowa również wymagają sporego zaangażowania, ale nie są to rzeczy nie do przeskoczenia. Jak to się mówi, dla chcącego nic trudnego! Jeśli więc marzysz o nauce francuskiego, nie zniechęcaj się trudnościami, ponieważ są one nieuniknione, niezależnie od języka.
Zdjęcie główne: Masson-Simon/elements.envato.com
